İmam Nesâî 830 (H. 214) senesinde Nesa'da dünyaya geldi. Hadis ilminde rumuzu sin (S)’dir. Nesâî on beş yaşında iken, küçük yaşında başladığı eğitimini hadis öğrenmeye yöneltmiştir. İlk hadis derslerini, büyük muhaddis Kuteybe b. Saîd'den aldı. Bu zatın yanında kaldığı bir yıl iki aylık sürenin feyzini ömrü boyunca taşıdı. Nesâî'nin asrı büyük muhaddislerin var olduğu ve Hadis öğrenmek için uzun yolculukların yapıldığı bir dönemdir. Nesâî de bu yolculuklara katıldı. Büyük muhaddislerden ders aldı, istişarelerde bulundu. İlmi ve fazileti ile tanındı, hadisteki ilmiyle şöhret buldu. Hadis öğrenme ve öğretme yolunda yaptığı yolculuklar, ölümüne kadar kesintisiz devam etti ve bir süre sonra parmakla gösterilir hale geldi. Yerine göre bir öğrenci, yerine göre bir mücahid, yerine göre mücahidlerin öğretmenliğini yaptı. Hadis alimlerinden Me'mûn el-Mısrî şöyle anlatır: "Nesâî ile beraber Tarsus'a gittik. İmamlardan Abdullah b. Ahmed b. Hanbel, Muhammed b. İbrahim, Ebül-Âzân ve Keylece gibi zevat toplandı. Kendileri adına, hadis şeyhlerine karşı ilmî münazarada bulunacak birini seçme konusunda istişarede bulundular ve bu iş için Ebû Abdurrahman en-Nesâî'yi seçme konusunda ittifak ettiler" İmam Nesâî, Şafiî mezhebine bağlı olmasına rağmen mutlak müctehid mertebesinde idi. Hadisçiler arasında üçüncü yüz yılın müceddidi sayılmıştır. İmam Nesâî, 915 (H.303) senesinde Filistin’in Remle şehrinde ahirete irtihal etti. Mekke’de vefat ettiği veya Hariciler tarafından şehit edildiği yönünde de rivayetler mevcuttur.