Aylardan ağustostu... Ortada bırakın kar, su birikintisi bile gözükmüyordu. Nereden kar bulup da bize getireceklermiş. Bunları mahalledekilere anlatsam, dünyada inanmazlar.
Cesaretimi toplayıp yanlarına gitmeye karar verdim. Kevser'i, sağlam korunaklı bir yere oturttum. Bir yandan aşağıya inmeye, bir yandan da avazım çıktığı kadar bağırmaya başladım. Aklıma kötü şeyler gelmeye başladı, kayalardan yuvarlanmış olabilirler mi?
Biraz daha aşağıya indiğimde kuytu bir yerde mağara girişini gördüm. Var gücümle bir kez daha seslendim. Dedem koşarak dışarı çıktı. “Yusuf Ali, ne işin var burada! Buralar çok tehlikeli! Yavaşça yanımıza gel” dedi. Dikkatli bir şekilde ve düşme korkusuyla mağaraya indim. Haylazlıklarım içinde belki en heyecanlısı bu oldu. 
Kocaman bir mağara karşımda duruyordu. Yerde ağzına kadar kar dolu bir kuyu...